AWAC 2010
.png){kind=logo}
In de bestuursvergadering van februari 2007 besloot het VINK bestuur een team naar de AWAC (Advanced World Aerobatic Championship) van 2010 in Zweden te sturen. Dit sloot aan op het doel van VINK om de Nederlandse aerobatics naar een hoger peil te brengen.
Ruim drie jaar later heeft Nederland tien vliegers die de afgelopen vijf jaar Advanced aerobatic competitie gevlogen hebben. De locatie van de AWAC is verplaatst naar Radom, Polen. Het team bestaat uit slechts één persoon (ikzelf), niet door gebrek aan vliegers maar eerder door gebrek aan voldoende vrije tijd voor de tien dagen durende competitie.
Voor zover mogelijk zal ik van dag tot dag de voortgang van mijn AWAC deelname bijhouden, geïllusteerd met foto's en sequences. Het dagboek is zichtbaar door op de knop 'More" te klikken.
4 augustus
De vlucht van Lelystad naar Radom. Om wat meer marge te hebben plan ik te overnachten in Eisenhüttenstadt aan de Duits-Poolse grens. Gepland vertrek vanuit Lelystad drie uur 's middags. Eerst nog even de tiptanks monteren want de interne tank heeft slechts 40 liter inhoud. Met tiptanks is 120 liter AVGAS beschikbaar.
Het bevestigen van de tiptanks is snel gebeurd waarna het tijd is om de bagage in de minimale ruimte te stouwen. Gelukkig past het allemaal precies en kan ik ook nog ruimte maken om mezelf tussen te wurmen.
Boven het midden van Nederland ligt een lijn van stevige buien van zuidwest naar noordoost en dat blijkt het grootste obstakel. Vliegveld Lelystad is het toneel van grootse onweersbuien wat het in eerste instantie zelfs onmogelijk maakt de hangaar uit te gaan. Later word het beter maar op de radar is te zien dat ik de buien nog wel passeren moet.
Na wat zigzaggen is het mogelijk op 700 voet een opening te vinden en door te vliegen richting de Duitse grens. Vanaf daar gaat de bewolking snel omhoog waardoor het grootste deel van de vlucht hoog en droog verloopt.
Na een kleine drie uur volgt de landing op vliegveld Eisenhüttenstadt, midden in de Oost-Duitse bossen. De MDY wordt gestald in een héél ruime hangaar en ik ga op zoek naar een hotel want het is al te laat om door te gaan naar Lödz, de volgende stop.
De weersverwachting voor dit deel van Europa is gelukkig goed dus het plan is morgen eerst weer een kleine negentig liter te tanken en dan te vertrekken naar Radom. Helaas moet dit van de douane met een tussenstop in Lödz, alhoewel een beetje benen strekken ook geen kwaad kan. Zelfs de krapste tourist-class stoel is een stuk comfortabeler dan dit!
5 augustus
De vlucht van Eisenhüttenstadt naar Radom, via Lödz.
Het weer is vandaag schitterend wat het vliegen een stuk relaxter maakt. Alleen hier en daar wat cumuls, weinig wind en uitstekend zicht. De eerste stop in Lödz verloopt prima. Het is een groot veld waar verder weinig gebeurt. Qua vliegen dan, want ze zijn druk bezig met het bouwen van een nieuwe terminal.
Na de formaliteiten afgerond te hebben door naar Radom. Bij aankomst zie ik naar de baan vliegend al een vliegtuig boven de baan aerobaticen want de training gaat de hele dag door. De aerobatic Box begint op 200 meter boven de grond en daaronder vind dus de start en landing plaats.
Tijdens het intaxien is het ook duidelijk dat dit iets bijzonders is. Zo veel aerobatic kisten bij elkaar! Meer dan tachtig deelnemers uit 25 landen met in totaal veertig vliegtuigen.
Het trainingsvliegen gaat in hoog tempo door. Het weer was gisteren tot één uur niet geschikt voor training waardoor veel verschoven is naar vandaag. Iedereen krijgt een slot van tien minuten in de Box. Mijn slot is om 19:00 uur dus ik heb nog ruim de tijd om de tiptanks weer te verwijderen en de kist klaar te maken voor het uiteindelijke doel. Aerobatics vliegen! Stipt om zeven uur vlieg ik dus de Box in en vlieg twee keer de Known sequence. Ik ben blij dat de training mogelijk is want het blijkt al snel waarop wel en vooral waarop niet goed te orienteren is.
Ondertussen is de sfeer tussen de deelnemers en organisatie erg goed. Dus 's avonds in het hotel nog één biertje en dan is het klaar want om acht uur morgenochtend begint de briefing.
6 augustus
Om acht uur begint de briefing en, het spannendste moment, de loting voor de startvolgorde. Niemand wil in het begin starten want dan heb je nog geen gelegenheid gehad om te zien wat de wind doet met je verplaatsing door de Box tijdens de sequence. Één voor één mogen de deelnemers naar voren komen om een nummer te trekken. De eerste is de Hongaar Tamas Abranyi, die direct nummer 1 weet te trekken! Een staande ovatie van alle deelnemers is zijn beloning. Zelf trek ik nummer 67 wat betekent dat ik vandaag nog zeker niet zal vliegen.
Daarna volgt de meteo briefing waaruit blijkt dat het weer zeker niet geweldig is. De hele dag bewolking, in hoogte varierend van 300 tot 1000 meter, en een stevige bovenwind. Met dit weer zal het vliegen (als het doorgaat) niet snel lopen dus ik verwacht op zijn vroegst morgen aan het eind van de dag de lucht in te gaan. Er wordt nog een voorstel door de organisatie gedaan om de tijdslimiet voor de Known op acht in plaats van tien minuten te stellen om zo tijd te winnen. Dit heeft echter unanieme goedkeuring van de teams nodig en die wordt niet gegeven.
Vandaag dus een rustdag voor mij en gelegenheid om met de andere deelnemers te praten en de vele aerobatic kisten goed te bekijken.
In eerste instantie kan er niet gevlogen worden vanwege de wind. Later wordt deze minder maar omdat de bewolking rond de 2500 voet zit wordt iedereen een break toegestaan zonder puntenaftrek. Uiteindelijk worden op deze manier twaalf vluchten afgerond waarna er onweersbuien komen en het vliegen onmogelijk wordt. De resultaten van de eerste twaalf vluchten (en later meer) zijn te vinden op http://www.civa-results.com/2010/WAAC10/indexpage.htm .
's Avonds worden we met bussen van ons hotel naar de openingsceremonie gebracht. Normaal gesproken zou dit buiten op het vliegveld zijn maar door de zware buien wordt besloten het binnen te houden. In allerlei toespraken van de internationale organisatie, burgemeester enzovoort wordt melding gemaakt van de bijzondere situatie dat dit jaar een record aantal landen en vliegers meedoen.
7 augustus
De briefing om acht uur is een stuk rustiger omdat alleen de team captains aanwezig zijn. Ik ben er als éénmansteam dus uiteraard ook bij om het niet rooskleurige weerbericht aan te horen. 's Morgens lage bewolking en slecht zicht, 's middags onweersbuien. Verder worden nog wat procedures doorgesproken en besloten om om twaalf uur een nieuwe briefing te houden om te kijken of er nog een kans op vliegen is vandaag.
Om twaalf uur zijn we weer bij de briefing. De meteoroloog vertelt ons dat de bewolking op 1000 voet zit en bijna zeker niet boven de 2000 voet komt. 2500 is het minimum om te vliegen dus de wedstrijdleiding besluit om vier uur opnieuw te briefen.
En dan blijkt dat het ook nu weer gaat zoals vaak in de luchtvaart; op perioden van verveling volgen perioden van grote hectiek... Om een uur of één aan de lunch lijkt de bewolking behoorlijk omhoog te gaan en om kwart over drie krijgen we een SMS: Eerste wedstrijdvlucht om vier uur in de lucht! Op dat moment staan alle kisten in de hangaar en zijn de vliegers in het hotel. Dus snel naar het vliegveld en gaan!
Helaas is mijn fototoestel niet geschikt om het vliegen te filmen maar via de volgende links zijn wel een aantal deelnemers te zien die de Known trainen (op andere locaties):
Het weer wordt gaandeweg steeds mooier en hoewel zich later wel behoorlijke onweersbuien ontwikkelen blijven deze gelukkig ver van het veld. Tegen zonsondergang staat de 34e deelnemer aan de grond. Als het weer goed blijft dus goede kans dat ik morgen vlieg.
8 augustus
De dag begint weer met lage bewolking. Daarnaast is er 's nachts behoorlijk wat regen langs gekomen waardoor de te gebruiken jury locatie is veranderd in een moeras. Rond één uur zijn het weer en de jury locatie in orde en kan er weer worden begonnen met vliegen. Op dit moment zijn er 32 scores bekend en staat de Ukraïner Viktor Gorbaschenko op nr 1. De verschillen zijn echter minimaal, slechts één honderste procent tussen nummers 1 en 2.
Het word een uiteindelijk nog een mooie vliegdag met zo'n 30 vluchten en een biertje aan het eind. Morgen ben ik de 4e die start en gaat het er eindelijk van komen!
9 augustus
Geen wolkje aan de lucht! Eindelijk het weer waar we op wachtten. Consequentie is wel dat de Break zonder puntenverlies niet meer is toegestaan, wat voor mij eigenlijk een nadeeltje is. Maar dit is zeker geen weer om over te klagen! Weinig wind, geen bewolking en goed zicht.
De dag begint weer met een briefing, waarbij ook de volgorde wordt bepaald waarin tien teams figuren kunnen voorstellen voor de eerste Unknown. Als éénmansteam kom ik hier niet voor in aanmerking.
Het vliegen begint met nummer 60 dus ik heb nog zo'n anderhalf uur om me voor te bereiden. Dus afzonderen, concentreren en ook ontspannen tot aan de vlucht. Als ik aan de beurt ben staat mijn nummer op een bord bij de baan, waar ik wacht tot ik het signaal krijg voor de take-off.
De tien minuten gaan in. Na take-off een pass op 700 voet langs de Box voor hoogte referentie. Dan naar de Box om eerst figuur 1 (gedeeltelijk) en 4 te doen voor training en check van inverted systeem, 45 graden lijnen en verticalen. Dit brengt me weer terug naar een goede positie om de sequence te beginnen. De sequence loopt goed, waarbij ik hier en daar wel op de randen van de box kom. Na de sequence train ik nog een paar figuren van mijn Free tot de call TIME-TIME-TIME van de chief judge. Dus direct de box uit en met een goed gevoel landen.
Didier Amelinckx en Gerrit Nijs hebben mijn sequence ook gezien en bevestigen dat ik geen nullen zou moeten hebben. Uiteraard de nodige foutjes maar over het geheel zag het er goed uit. En nu vol spanning afwachten wat de jury ervan vond...
Na twee uur blijkt dit heel anders dan mijn eigen gevoel en wat ik gehoord had. Op bijna alle figuren scoor ik rond de 6 en op de rolling circle 4.4, zonder opmerkingen op de scoresheets voor de reden. In de rolling circle had ik zelf al opgemerkt dat deze niet zo soepel ging maar voor de rest zijn de grote downgrades voor mij niet duidelijk. Verder ook 1 low terwijl ik zeker weet niet onder het minimum van 200 meter geweest te zijn. Heel jammer dus maar weinig aan te doen helaas. Er is geen hoogtemeting en op de verplicht video opname is de hoogte niet goed in te schatten. Uiteindelijk komt mijn score rond de 55% waarmee ik in de onderste regionen sta. Daarmee zal ik in de eerste groep zitten die de Free vliegt. Als ik deze goed vlieg en de totaalscore van Known en Free boven de 60% komt mag ik zeker ook de Unknown vliegen en vervalt de score van de Known.
Na alle Knowns mogen de tien teams figuren voorstellen voor de Unknown. Deze moeten aan allerlei regels voldoen, waaronder het niet voorkomen van herhalingen van elementen. De laatste heeft dus niet heel veel keus meer. Uiterlijk morgen mag iedereen een sequence indienen die deze figuren combineert en uiteindelijk zal je één van deze sequences gaan vliegen.
Maar eerst is het tijd voor de Free's. De loting bepaalt dat ik als 17e vlieg wat waarschijnlijk rond het begin van de avond is. Nu is het dus zaak daarop te concentreren en de rest te vergeten.
Al snel komen er echter een paar stevige onweersbuien aan. Er word gemeld dat het vliegen gecancelled is en de vliegtuigen naar de hangaar moeten. En dan komt direct een bijna militair aandoende actie op gang. Iedereen springt in zijn vliegtuig en taxiet in kolonne terug naar de hangaar waar al mensen wachten om de puzzel van het alles binnen krijgen op te lossen.
Rond deze tijd was door het Franse team al een French Party gepland en iedereen doet zich dus graag tegoed aan de Franse hapjes en wijn die uitgestald staan. Uiteindelijk passeert de onweersbui ons met maar een paar druppels regen maar vliegen gaat niet meer lukken vandaag.
10 augustus
De dag begint mooi, maar wel met wat lage cumulus bewolking zodat het nog even wachten is op het vliegen. Ik dien mijn voorstel in voor de Unknown sequence (voor de geïnteresseerde als bijlage bijgevoegd), net als de meeste teams. Later op de dag kan iedere vlieger één van de ingediende voorstellen kiezen.
De bewolking blijft nog te laag en omdat ik nog acht vliegers voor me heb besluiten we wat te gaan eten want op een lege maag is het slecht vliegen. Om half één zie ik op de website dat het vliegen weer begonnen is en horen we ook vliegtuigen in de lucht, dus gaan we terug. En op het moment dat we aankomen wordt ik gebeld dat ik moet vliegen! Het lage tempo van de afgelopen dagen is blijkbaar ineens omgeslagen. Dus gelijk naar de kist, flightsuit aan een vliegen. De vlucht loopt behoorlijk, alhoewel op sommige plekken nog wat gehaast. Na de landing moet ik nog even bijkomen van de plotselinge adrenaline stoot.
Een paar uur later hoor ik mijn score, iets boven de 65%. Een prima score waarmee ik mijn totaal weer boven de zestig breng en dus ook de 1e Unknown ga doen.
Nog wat later blijkt dat mijn score, door een juryfout, rond de 68% moet zijn, wat me op plaats 33 van de tot dan toe gevlogen vijftig Free's brengt. Morgen komen echter de vliegers aan de beurt die het hoogst gescoord hebben op de Known dus waarschijnlijk zal ik uiteindelijk rond plaats zestig komen. Daarna begint het vliegen van de Unknown, en dus een nieuwe uitdaging.
11 augustus
De dag begint met het verder vliegen van de Free's. Nu vliegen degenen die het hoogst gescoord hebben op de Known en het dus waarschijnlijk ook goed doen op de Free. Uiteindelijk eindig ik met mijn Free op de 63e plaats wat, gezien het gezelschap, helemaal niet slecht is.
Nadat alle Free's klaar zijn wordt duidelijk dat voor tien vliegers de wedstrijd hier stopt omdat ze op Known en Free gezamenlijk minder dan 60% hebben gescoord. Zelf mag ik door maar zal wel laat de Unknown vliegen, als 65e. Ervan uitgaande dat het weer goed blijft en ik aan vliegen toekom is dit prima omdat het me meer voorbereidingstijd geeft.
Vandaag dus niet vliegen maar dat geeft me wel uitgebreid de tijd om te kijken en wat informatie in te winnen over andere vliegtuigen. Ik zit even in een Extra 230 die met zijn grotere vermogen, lagere gewicht en twee keer zo hoge rolsnelheid behoorlijke voordelen heeft ten opzichte van de Cap 21 waar ik mee vlieg. Alhoewel de cockpit niet ruim is lijkt het voor mij op maat gemaakt en door de grotendeels plexiglas vloer en lage neus is het uitzicht heel goed. Misschien dus een goed vliegtuig voor de toekomst...
Om zes uur 's avonds begint het vliegen van de Unknown en het is al snel duidelijk dat het geen makkelijke opgave is. Bijna elke vlucht scoort wel één of meer nullen op figuren doordat ze te veel afwijken van de vorm die ze moeten hebben. Het weer speelt hierin ook wel gedeeltelijk mee. En nu omdat het té mooi is. Er is geen wolkje aan de lucht waardoor het tijdens de vele verticale en diagonale lijnen met rollen omhoog moeilijk oriënteren is. Daarnaast is de wind nu dusdanig dat de richting waarin gevlogen wordt vooral haaks op de startbaan is, en niet in het verlengde zoals de afgelopen dagen.
12 augustus
Aangezien ik pas op zijn vroegst vanavond de Unknown ga vliegen besluit ik wat uit te slapen. Het is weer een schitterende dag dus er zouden veel vluchten gedaan moeten kunnen worden. Daarnaast worden na de ochtend briefing de figuren voor de 2e Unknown gekozen door tien teams. Daar mag dan iedereen weer een sequence van maken, waarvan er vervolgens door de jury één gekozen wordt. Als er nog voldoende tijd voor is wordt deze gevlogen door de helft van de vliegers die het hoogst op Free en Unknown hebben gescoord. Zelf maak ik ook een voor de Cap 21 geschikte sequence.
13 augustus
Op de ochtendbriefing wordt aangegeven dat de sequences van vandaag in een richting worden gevlogen die samenvalt met de richting van de baan. Dit komt voor mij goed uit want dat maakt de orientatie een stuk makkelijker.
Kort daarna wordt deze richting echter veranderd waardoor iedereen haaks op de baan vliegt. Dus opnieuw voorbereiden en denken over andere referentie punten.
Om twaalf uur ben ik aan de beurt. Start in noordoostelijke richting en naar de Box voor de drie toegestane warm-up figuren; twee keer een halve rol en een "humpty-bump". Daarna klim ik verder om te beginnen met het eerste figuur; de spin (lage snelheid spiraalduik) gevolgd door een driekwart loop omhoog, snap roll (zeer snelle rol) en gewone rol. Bij dit eerste figuur speelt de orientatie me al parten en bij latere ook. Bij één van de figuren waarvan ik vantevoren wist dat deze relatief moeilijk te vliegen zou zijn en laag zou eindigen stop ik de sequence. Na deze stop klim ik om hoogte te winnen maar dit kost veel punten, zowel voor het figuur als voor de onderbreking. Ik verwacht dus niet heel hoog te scoren. Maar ook andere vliegers hebben dit probleem dus het blijft spannend waar ik eindig. Ik verwacht echter niet voldoende punten te hebben om bij de bovenste 50% te zitten die de tweede Unknown gaat vliegen.
Rond vier uur zijn de scores binnen en blijkt dat ik op plaats 63 eindig. Er komt dus voor mij geen tweede Unknown maar ik kan de wedstrijd stoppen met een tevreden gevoel over deze goede positie.
Ik kan nu dus in alle rust gaan kijken naar de prestaties van de andere vliegers op de tweede Unknown. Alhoewel niet helemaal in alle rust want het wordt ook al weer tijd om na de denken over de terugweg...
14 augustus
Het is de laatste dag van de AWAC. Eerst wordt nog de tweede Unknown gevlogen door de vliegers die tot nu toe het best hebben gescoord. Daarna volgt een spectaculaire airshow van aerobatics, inclusief zweefvliegen, en veel low passes. Soms op een paar meter hoogte en letterlijk een paar meter afstand.
Ik denk er ondertussen over om al terug te vliegen want de weersverwachting voor morgen ziet er niet al te goed uit. Een front in Duitsland brengt echter veel lage bewolking waardoor ik besluit het beter is in Radom te blijven. Een juiste beslissing naar later blijkt...
Om vijf uur is het tijd voor de officiele huldiging. De grote winnaar is Baptiste Vignes van het Franse team. Hij weet in elke sequence consistent een tweede of derde plaats te veroveren, heeft daarmee de hoogste totaalscore en is dus de wereldkampioen Advanced Aerobatics. Het Franse team heeft als geheel ook de hoogste score en dus wordt de huldiging terecht afgesloten met "Vive la France!".
In de tussentijd hoor ik dat één van de vliegers die wel terug wilde gaan naar het westen vast staat op een klein vliegveldje in het westen van Polen. Ik ben dus blij hier te zijn en nog deel te kunnen nemen aan het afsluitfeest. Het wordt gehouden in een stuk bos bij het vliegveld maar al snel blijkt dat wij niet de enigen zijn die trek hebben. Een armada van muggen besluit zich aan ons tegoed te doen zodat we na een uurtje vluchten naar het hotel voor (waarschijnlijk) de laatste overnachting in Radom.
15 augustus
Ik sta op tijd op om te kijken hoe het weer eruit ziet. West van Berlijn is behoorlijk wat lage bewolking die de weg verspert maar Duitsland in komen moet geen probleem zijn. Dus ga ik naar het vliegveld waar een groot aantal vliegers zich klaarmaakt om zich weer te verspreiden over Europa.
Mijn eerste bestemming wordt Cottbus-Drewitz, net over de Poolse grens. Het weer is mooi en na een probleemloze vlucht land ik op een joekel van een baan en taxi over een nog groter platform naar het tankstation. Na het tanken ga ik naar de toren om het landingsgeld te betalen en zie twee Duitse deelnemers aankomen. Zij waren al eerder vertrokken maar moesten, zonder tiptanks, een extra stop maken. Samen kijken we naar het weer en besluiten nog even te wachten voor we verder gaan. Zij moeten uiteindelijk naar Braunschweig, wat practisch op mijn route ligt, maar zullen wel nog een eerder stop maken in Reinsdorf terwijl ik qua brandstof in één keer naar Lelystad kan.
Onderweg wordt het weer echter zo slecht dat ik gedwongen ben te landen op vliegveld Magdeburg. Een half uur later komen ook mijn Duitse vrienden hier aan, want Braunschweig, vijftig kilometer verderop, zit potdicht. Het weer wordt niet beter en dus gaan de vliegtuigen de hangaar in. De Duitsers worden opgehaald door vrienden.
Tot mijn grote verbazing blijkt Edwin Kamphues, onze vaste scorer bij de DONAC, ook hier te zijn en dus eten we samen wat en brengt hij me daarna naar een schitterend pension vlak bij het vliegveld.
16 augustus
Om negen uur 's ochtends ziet het weer er goed genoeg uit om te vertrekken richting Nederland. 's Middags zal mogelijk een stevige noordwestenwind opsteken wat op Lelystad teveel zijwind geeft. Dus ga ik snel de lucht in en op pad voor het laatste stuk van minder dan twee uur.
Hier en daar gaat de bewolking wel weer wat omlaag maar gelukkig nooit zover dat ik niet verder kan zodat ik om kwart voor twaalf eindelijk weer land op het vertrouwde Lelystad.
